Subotniki na ziemi chrzanowskiej

 Przyznam szczerze, że od jakiegoś czasu nie miałam specjalnie odwagi przemycać na grunt lokalny wzorców ze Wschodu, chociaż niektóre są tego warte. 

Kiedy wiele lat temu pisałam o doskonale zorganizowanym w oparciu o minibusy (zwane tam marszrutkami) transporcie publicznym w dużych miastach na Ukrainie czy w Azji Centralnej, z komentarzy na przelom.pl wynikało, że to u nas niemożliwe, że to regres, nie progres. Minęło kilka lat. Po fazie tępienia busiarzy nastał u nas czas symbiozy taboru dużego (notabene białoruskiego) z małym. Nieprawdopodobne? A jednak!

O społecznych zrywach związanych ze sprzątaniem miast i osiedli, podpatrzonych u naszych wschodnich sąsiadów, postanowiłam nie pisać. Zapewne znów usłyszałabym od niektórych, że od tego jest „komunalka” albo firmy sprzątające, opłacane z naszych podatków. Tymczasem na Wschodzie w każdą sobotę mieszkańcy osiedli porządkują najbliższe otoczenie. I trzeba przyznać, że biednie tam jest, ale czysto. No i się potem pilnują nawzajem. Ale to taka dygresja.

Tymczasem, w bieżącym wydaniu „Przełomu” czytam, że świetnie zorganizowane społeczności Grojca, Alwerni (seniorzy), Zagórza i  Okleśnej, nie czekając na służby gminne, ubierają rękawice, biorą worki, grabie i sprzątają publiczną przestrzeń. Brawo. To wyraz estetycznej dojrzałości mieszkańców, dobrze ukształtowanej świadomości ekologicznej i społecznej. Ma też to zbiorowe sprzątanie ogromny walor edukacyjny. Inicjatorzy nie narzekają na brud. Sprzątają, bo widzą szybkie efekty.

Od gadania i nawoływania do utrzymania porządku nie ubędzie śmieci. Nie ma nic lepszego jak działanie na ludzką wyobraźnię dobrym przykładem. I tego inicjatorom porządków szczerze gratuluję.

Kto następny? Osiedla, szkoły?